mijn reisverhalen
deel i
Niet de bestemming, maar wie je onderweg wordt
Onderweg ontdekte ik dat het niet gaat om de stad op de kaart, maar om de lagen die ik onderweg van mezelf afpelde. Elke nieuwe plek gaf me meer inzicht in wie ik was en wie ik kon worden, en liet me zien hoeveel er nog te ontdekken viel.
32. Daar waar de wereld even stilviel
Ik ben gek op de Balkan. Ieder land heeft z’n eigen charme, ruwe randen en onverwachte schoonheid. Deze keer koos ik voor Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië. Een compacte stad, precies zoals ik het graag heb. Je kunt er dwalen zonder te verdwalen. Alles is dichtbij,...
31. Ritme en weerstand
Beweging is altijd een rode draad in mijn leven geweest. Als de zon zich laat zien, stap ik op mijn skeelers. Lange afstanden, vaak alleen, met muziek in mijn oren. De wind langs mijn gezicht, het asfalt dat onder me doorschiet, de cadans van mijn bewegingen — dat...
30. Niet meer onderweg om weg te zijn
Vroeger had ik last van vluchtgedrag. Als iets moeilijk of ongemakkelijk werd, wilde ik maar één ding: weg. Weg uit de situatie, weg van het gevoel, weg van mezelf. Ik wist het toen nog niet, maar veel van mijn eerste reizen waren eigenlijk ontsnappingspogingen....
29. Waar licht en donker elkaar raken
Twee weken voordat ik naar Mallorca ging, had ik me ingeschreven bij een detacheringsbureau voor zzp-opdrachten binnen de zorg. Ik merkte dat ik — door mijn reizen — steeds vaker tegen het probleem aanliep dat ik te weinig vrije dagen kon opnemen of eerst weer moest...
28. Langzamer aankomen
Soms begint een reis niet met verwondering, maar met vermoeidheid. Niet met kijken, maar met landen. Toen ik aankwam in de Algarve — na een vlucht naar Faro — voelde ik het meteen: ik was op. Alles van de afgelopen tijd kwam er even uit. Dat heb ik wel vaker. Alsof...
27. De kunst van vertragen
Mijn zusje woont inmiddels al een tijdje in Alicante. Op een dag besloot ze: 'Ik wil weleens in het buitenland wonen.' En zoals dat bij haar vaker gaat, bleef het niet bij een gedachte. Binnen twee maanden had ze werk én een appartement geregeld. Ze woont in een...
26. Gewoon één keer per week
Het is inmiddels een gewoonte geworden: in de winter ontsnappen aan de kou. Dit jaar ging ik samen met mijn beste vriend naar Tenerife. In Nederland was het grijs, koud en nat — en ik merkte weer hoe die maanden me altijd wat naar binnen trekken. Niet op een rustige...
25. Waar taal tekortschiet
Er zijn plekken waar je binnenkomt met woorden, maar vertrekt in stilte. Plekken die je niet bezoekt om iets moois te zien, maar om iets zwaars te dragen. Waar je pas echt aanwezig bent als je ophoudt met denken. Alsof zelfs je gedachten even hun hoofd buigen. Ik wist...
24. Niets om bang voor te zijn
Samen met mijn zusje besloot ik een paar dagen naar Marrakesh te gaan. We kwamen een leuke aanbieding tegen en dachten: waarom niet? Even de zon in, een andere wereld in. Na aankomst op het vliegveld stapten we in een taxi richting ons hotel. De rit was kort, maar...
23. Shotje hier, inzicht daar
Mijn zusje kwam op een middag langs voor een kop koffie en vroeg tussen neus en lippen door welke reizen ik de komende tijd gepland had. Ik somde de bestemmingen op — waaronder Lanzarote. Ze schoot in de lach. 'Wanneer ga je?' Toen ik haar de data vertelde, keek ze me...
22. Een rots, een kaart en een gedachte
Kroatië is een van mijn favoriete landen. Ik kom er al van jongs af aan en kijk elke keer weer mijn ogen uit. Het is er bijna altijd heerlijk weer, de natuur is prachtig en de mensen zijn vriendelijk. Ik ben gek op de rotsachtige kust en het eindeloos dobberen in de...
21. Over de oceaan, onder de oppervlakte
Tot dan toe waren al mijn reizen binnen Europa gebleven. Steden, grenzen, bekende luchthavens. Alles vertrouwd, overzichtelijk, veilig. Maar deze keer was anders. Deze keer vloog ik écht ver weg. Over de Atlantische Oceaan, naar Mexico. Mijn eerste stap buiten het...
					










