Aan een rekje in mijn huis bungelen meer dan vijftig polsbandjes en sleutelhangers. Ze komen uit landen die ik bereisde, en momenten die me zijn bijgebleven. Elk van die kleine souvenirs staat voor iets groters: niet alleen een plek die ik bezocht, maar een grens die ik in mezelf verlegde.

Een paar jaar geleden stelde ik mezelf een doel: honderd landen zien voordat ik doodga. Niet om een lijstje af te vinken, niet voor een stempel in mijn paspoort, maar omdat ik geloof dat je groeit als je beweegt. Als je afwijkt van het bekende. Als je jezelf telkens een beetje opnieuw onderweg uitvindt.

Ik begon klein. Tijdens mijn studie reisde ik met mijn ov-kaart stad en land af. Van Leeuwarden tot Maastricht, van Middelburg tot Groningen — binnen een paar jaar had ik vrijwel alle grote steden, kleinere stadjes en zelfs wat vergeten dorpen gezien. Gewapend met een camera, belegde boterhammen en een flesje drinken stapte ik de trein in — zonder plan, maar met zin om op pad te gaan. Het reizen gaf me een gevoel van vrijheid dat ik nooit eerder had gevoeld. Alsof ik elke dag opnieuw mocht kiezen waar ik heen ging, en wie ik was.

“Reizen werd geen uitje, maar een levensstijl.”

Dat is altijd zo gebleven. Reizen werd geen uitje, maar een levensstijl. Een manier om los te komen van alles wat vaststond. Structuren, verwachtingen, mezelf soms. Onderweg zijn bracht beweging in mijn hoofd, ruimte in mijn denken, licht in mijn somberte. Het was alsof het spoor onder me niet alleen richting gaf aan de reis, maar ook aan mijn ontwikkeling.

Dit boek is geen reisgids. Je vindt hier geen lijstjes, geen top 10 bezienswaardigheden, geen tips over de beste koffie in Florence of de leukste straatjes van Praag. Wat je wél vindt, zijn verhalen. Grappige, chaotische, ontroerende, ongemakkelijke en eerlijke verhalen. Momenten waarin het misging, stilviel, tegenviel — en waarin ik steeds weer iets vond wat ik niet zocht: mezelf.

Het is ook een boek over persoonlijke groei. Over hoe ik leerde omgaan met somberheid, met negatieve gedachten en met het gevoel nergens echt bij te horen. Hoe reizen me hielp om los te laten wat niet meer klopte, om zachter te worden, en vrijer. Niet alleen van buiten, maar ook van binnen.

Misschien herken je je in mijn verhalen. Misschien reis je zelf veel, of juist helemaal niet — maar heb je weleens het gevoel gehad dat je ergens uit moest breken. Uit je routine, je omgeving, of je eigen gedachten. Als dat zo is, dan is dit boek óók voor jou. Niet omdat ik de antwoorden heb, maar omdat ik onderweg leerde dat zoeken ook al waardevol kan zijn.
Ik neem je mee door steden, grenzen en gevoelens. Niet om je te vertellen wat je moet doen, maar om te laten zien wat er allemaal mogelijk is — als je durft te gaan. Dit boek is niet alleen een verzameling bestemmingen, maar een reis naar binnen. Want uiteindelijk gaat het niet om waar je naartoe reist, maar om wie je onderweg wordt.