Mijn zusje kwam op een middag langs voor een kop koffie en vroeg tussen neus en lippen door welke reizen ik de komende tijd gepland had. Ik somde de bestemmingen op — waaronder Lanzarote. Ze schoot in de lach. ‘Wanneer ga je?’ Toen ik haar de data vertelde, keek ze me verbaasd aan: ‘Dan ben ik er ook! Met wat vriendinnen.’ Zonder iets af te spreken zaten we dus in precies dezelfde week, op hetzelfde eiland. Hoe klein is de wereld soms? En het werd nog gekker: onze hotels lagen op tweehonderd meter van elkaar. Alsof het zo moest zijn.

We besloten allebei onze eigen reis te blijven volgen, maar spraken af om één avond samen op stap te gaan. Het was buiten het hoogseizoen, dus het centrum was nog vrij rustig toen we op pad gingen. Uiteindelijk vonden we een gezellige kroeg waar je zelf nummers kon aanvragen. Natuurlijk hebben we een paar stevige Nederlandse meezingers door de boxen laten knallen — die Spanjaarden zullen wel gedacht hebben: Wat ís dit? Maar het was een heerlijke avond. We zongen, lachten, dronken. Shotje hier, shotje daar. Hoe later het werd, hoe beter het klonk. Tot de volgende dag…

Die ochtend had ik een dagtocht gepland naar Fuerteventura. Ticket al weken van tevoren geboekt. Normaal gesproken drink ik gerust wat meer als ik de volgende dag niets hoef — maar deze keer had ik een planning. En dat voelde ik. Ik werd wakker met hoofdpijn, een droge mond en precies nul motivatie. Maar goed, ik had ervoor betaald, dus ik sleepte mezelf uit bed, friste me op en liep met een zwaar hoofd naar de haven.

“Sommige lessen leer je niet één keer. Die leer je telkens opnieuw.”

De eerste uren op de boot en op het eiland voelde ik me beroerd. Echt beroerd. Het soort kater dat niet alleen je hoofd raakt, maar ook je humeur. Zonde eigenlijk — dat iets wat je zelf hebt ingeschonken, je dag zo kan laten ontsporen. Gelukkig begon het langzaam te zakken. Na een flinke wandeling en een liter water begon ik me weer wat mens te voelen. En ergens onderweg, met de zon op mijn gezicht en het eiland onder mijn voeten, dacht ik: sommige lessen leer je niet één keer. Die leer je telkens opnieuw. Ook op vakantie.

Vanaf dat moment besloot ik bewuster met alcohol om te gaan. Niet fanatiek of streng, maar wel iets wijzer. Geen zin meer om een vrije zondag of vakantiedag te laten verpesten door de avond ervoor. Ik begon simpele dingen toe te passen: af en toe iets anders drinken dan alcohol, en voor ik op stap ging stelde ik mezelf één vraag: Hoe ga ik me morgenochtend voelen als ik vanavond te veel drink? Alleen al dat beeld van mezelf met wallen, koppijn en zelfmedelijden was vaak genoeg om het bij een biertje minder te houden.

Natuurlijk, ik ben nog steeds gevoelig voor gezelligheid. Geef me een kroeg met muziek, een goede sfeer en een bekende achter de bar, en ik ben de laatste die moeilijk doet. Maar ik heb geleerd dat de volgende dag óók meetelt. En eerlijk? Soms voelt een fris hoofd op een zonnige ochtend veel beter dan het zesde shotje dat de avond ervoor nog zo’n goed idee leek. Want ja, ik ben iemand die het leven viert. Maar tegenwoordig wat liever ook de dag erna.