Inmiddels had ik Ierland, Wales en Schotland bezocht. Londen kende ik al van eerdere reizen, dus de volgende bestemming lag voor de hand: Noord-Ierland. Tijd om Belfast te ontdekken — de hoofdstad van het land, en de stad waar ooit de Titanic werd gebouwd, vóór die haar noodlottige reis begon. Ik was blij er even tussenuit te kunnen. Na flink wat jaren op de wachtlijst te hebben gestaan, had ik eindelijk een huurappartement gevonden in de stad met een mooi balkon – met uitzicht op een horecaplein. Ik vind het leuk om mijn creativiteit kwijt te kunnen, dus heb zelf mijn muren geschilderd en de vloer gelegd. Een pauze van een paar dagen kwam me wel even goed uit, ik had het verdiend.

Na mijn laatste ervaring in het hostel, besloot ik wederom een hostel te nemen. Deze keer geen gordijnen, maar wat dat betreft was het een goede exposure voor mij om mijn angsten aan te gaan. Ik voelde me steeds meer vertrouwd in een hostel. Ik vond het nog lastig contact te maken – ook mede omdat mijn Engels toen nog niet zo goed was. Een paar reisjes later zou ik met mijn handdoek om mijn middel – na het douchen – gewoon door de kamer lopen. Zelfs met een kamer vol mensen. Zo zie je maar, hoe je angsten kunt overwinnen als je ze aangaat.

“Zo zie je maar, hoe je angsten kunt overwinnen als je ze aangaat.”

Belfast is geen voor de hand liggende bestemming. Maar misschien zijn dat juist de plekken waar je het meeste vindt — tussen verweerde muren, onverwachte vriendelijkheid en groen dat dwars door beton heen groeit. Ik heb dan ook een heerlijke wandeling door de stad gemaakt en langs het water gelopen. Ik heb me er de eerste twee dagen goed vermaakt. De derde dag wist ik niet wat te doen. Ik liep wat doelloos door de stad en zag een bord met ‘Botanic Gardens’ erop staan.

Ik woonde sinds twee maanden op mezelf, voor mij een mooie stap naar zelfstandigheid en vrijheid. Vooral dat laatste. Ik kon gaan en staan waar ik wilde zonder het te hoeven melden of mezelf te verantwoorden. Het op tijd terug zijn om te eten was ik zat. Het rekening houden met de badkamer in de ochtend en het op tijd terug naar huis gaan tijdens het uitgaan. Eindelijk een plekje voor mezelf. In die twee maanden ben ik druk bezig geweest met de muren, de vloer en de inrichting. Beetje bij beetje kocht ik meubels en zorgde ik ervoor dat het gezellig werd thuis. Ik kocht een plant – voor op de vensterbank. Een week later dacht ik: er kan nog wel een leuke plant bij. Het viel me op dat ik – naast de boodschappen – steeds vaker een plant meenam bij de supermarkt. Ik had potten nodig. Dus ging ik naar de tuinwinkel om potten te halen. Ik zag daar twee hangplanten. Ook leuk om mee te nemen.

Wat begon met één plant op de vensterbank, groeide langzaam uit tot een verzameling. Inmiddels staan mijn vensterbanken vol, hangen er overal hangplanten aan haakjes aan mijn plafond en staan er stekjes te wortelen in glazen potjes. En dan heb ik het nog niet eens over mijn balkon gehad, dat elke lente weer helemaal vol staat met planten. Het leek alsof mijn huis – net als ik – langzaam tot leven kwam.

Misschien was het daarom dat het bordje ‘Botanic Gardens’ me aantrok. Zonder al te veel verwachtingen liep ik naar binnen. Wat ik daar aantrof, overtrof alles: een groene oase midden in de stad, met tropische planten, geurende bloemen en bladeren groter dan alles wat ik thuis had staan. Terwijl ik daar rondliep tussen het groen, voelde ik me opvallend thuis. Alsof alles in mij even tot rust kwam. Alles groeide. Buiten én in mij.

Soms gingen de sproeiers aan en kreeg ik een paar spetters mee. Maar dat maakte me niets uit. De temperatuur in de kas was heerlijk afgestemd op wat daar groeide — en ik voelde me er wonderbaarlijk goed bij. Toen ik de tuinen verliet, voelde ik me opgeladen. Alsof ik iets had achtergelaten, en iets nieuws had meegenomen — zonder precies te weten wat. Ik denk dat ik van planten houd omdat ze me iets leren over mezelf: dat groei tijd kost. Dat geduld, liefde en licht minstens zo belangrijk zijn als voeding. En dat je soms gewoon een beetje water nodig hebt om weer verder te kunnen.