mijn reisverhalen
deel i
Niet de bestemming, maar wie je onderweg wordt
Onderweg ontdekte ik dat het niet gaat om de stad op de kaart, maar om de lagen die ik onderweg van mezelf afpelde. Elke nieuwe plek gaf me meer inzicht in wie ik was en wie ik kon worden, en liet me zien hoeveel er nog te ontdekken viel.
44. Tussen lichtjes en rust
Valletta in december voelde als een warme jas in de regen. Ik was er met een goede vriendin, een paar dagen weg van alles, en dat was precies wat ik nodig had. De stad was prachtig versierd: lichtjes in kronkelende steegjes, kerstbomen op de pleinen, muziek uit kleine...
43. Een dagtrip vol lessen
Er zijn van die reizen die je altijd bijblijven. Niet door grote gebeurtenissen, maar door een opeenstapeling van kleine momenten die, samen, iets groots zeggen. Zo ook mijn reis door Albanië, Kosovo en Noord-Macedonië. Drie landen, drie dagen, drie keer een ander...
42. One day or day one
Ik weet het allemaal wel. Dat je in het nu moet leven. Niet te veel hangen in het verleden, niet te ver vooruit denken. Maar tussen weten en doen zit soms een wereld van verschil. Ik probeer het wel — steeds vaker zelfs — maar het lukt me nog niet altijd. Neem het...
41. De stilte boven de wereld
Sommige reizen blijven je bij door wat je ziet. Andere door wat je voelt. Litouwen was er voor mij één van allebei. Ik vloog voor een paar dagen naar Vilnius, de hoofdstad — een stad die tegelijkertijd oud en jong aanvoelt. Barokke kerken, geplaveide straatjes,...
40. Toch nog een trofee
Sommige landen voelen als een bijzin in een atlas. Je komt ze tegen, maar loopt er net zo makkelijk aan voorbij. Moldavië was voor mij zo’n land. Niet per se een droombestemming, wel een openstaand vakje op mijn lijstje. En omdat ik álle landen van Europa wil zien,...
39. Tussen twijfel en trots
Boekarest voelde op het eerste gezicht als een stad die zwaar op je schouders leunt. Veel beton, brede wegen, gebouwen die niet uitnodigen maar imponeren. Maar toen ik langer keek, viel het me op: deze stad doet zich niet anders voor. Ze is rauw, eerlijk, soms...
38. Even niets, en toch zoveel
Soms hoeft een vakantie niets op te leveren. Geen nieuwe inzichten, geen diepe gesprekken met mezelf, geen innerlijke opschoning. Gewoon even weg zijn. Ontspannen. Ademhalen. Ik had de laatste tijd hard gewerkt, veel gegeven, veel geregeld. Het was tijd om even op te...
37. De top die ik niet haalde
“Lenn, wakker worden. Word wákker!” Er werd hard op mijn deur geklopt. Ik schrok. Wat was er aan de hand? Ik lag eigenlijk al een half uur wakker. Mijn eerste nacht in Nairobi, en ik hoorde de hele tijd iets lopen. Buiten wisten we dat er wilde dieren rondliepen, maar...
36. Waar ontspanning begint met een stap
Ik was inmiddels een jaar als zelfstandige aan het werk. En hoe. Soms zes, zeven dagen achter elkaar. Twaalf diensten op rij voelde niet eens meer gek. Ik draaide gewoon door, dag na dag. Werken gaf me structuur, ritme, houvast. Het hield me onder de mensen, en het...
35. Tussen sprookje en stilte
Bratislava. Geen stad die bovenaan je lijstje staat. Geen bestemming waar je meteen aan denkt als je de wereld over wilt. Maar soms blijkt juist dát de kracht. Het was kerst, en ik had behoefte aan rust. Aan een paar dagen zonder drukte, zonder moeten. En dat is...
34. Net niet te laat
Tas ingepakt. Wekker op tijd gezet. Vroeg naar bed voor mijn vlucht naar Barcelona. Alles onder controle. Omdat Andorra maar drie uur met de bus van Barcelona ligt, besloot ik dit ministaatje mee te pakken tijdens deze reis. Land nummer zoveel, gewoon even tussendoor....
33. Hoe het ook kan
Met een goede vriend — zo’n vriend die je niet vaak ziet, maar met wie het altijd meteen goed is — had ik een paar dagen Bilbao gepland. We reizen eens in de zoveel tijd samen, zonder vaste patronen of plannen. Meestal is het simpel: een stad, wat wandelen, wat eten,...
					










