Vandaag is het eindelijk zover. De afgelopen maanden heb ik urenlang achter mijn laptop gezeten, geschreven, herschreven, geschoven met woorden en hoofdstukken. Het project waar ik in stilte aan heb gewerkt, mag nu naar buiten. Ik voel een mengeling van trots en zenuwen. Alsof ik een stukje van mezelf openbaar maak dat tot nu toe alleen voor mij bestond.

In alle eerlijkheid verwacht ik niet dat er meteen een storm aan bezoekers komt. Misschien een handjevol mensen dat via mijn WhatsApp-status doorklikt. En dat is prima. Want dit project gaat niet om cijfers, maar om eerlijk delen. Om verhalen die hun weg vinden naar wie ze moeten vinden. Uiteindelijk zullen de meeste mensen me waarschijnlijk via YouTube ontdekken, wanneer ze mijn verhalen beluisteren. Maar juist daarom voelt het goed om er ook een plek bij te hebben die écht van mij is. Een eigen website, professioneel en overzichtelijk, waar mijn reis van binnenuit zichtbaar wordt.

Het bijzondere is dat dit niet zomaar een website is die live gaat, maar dat het ook over een innerlijk proces gaat. Mijn verhalen gaan letterlijk van binnen naar buiten, maar tegelijkertijd merk ik hoe dit proces mij naar binnen trekt. Naar vragen als: waarom doe ik dit? Wat wil ik delen? En vooral: wat zegt dit over wie ik ben en hoe ik onderweg ben?

Misschien komt er straks maar een kleine stroom bezoekers langs, misschien groeit het uit tot iets groters. Dat weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat vandaag een grens is gepasseerd. De reis die ik eerst voor mezelf maakte, wordt nu een reis die ik met anderen deel. Van buiten naar binnen, en van binnen naar buiten.

Wat me in de afgelopen tijd is opgevallen, is dat mijn verhalen meer doen dan herinneringen vastleggen. Ze raken mensen. Het gaat niet alleen om mijn reizen of mijn groei, maar om hoe die twee samenkomen. Juist die combinatie motiveert anderen om zelf stappen te zetten: om te gaan sporten, die ene reis tóch te maken, of een keuze te durven waar ze eerst beren op de weg zagen. Mijn verhalen hebben hen een duwtje gegeven, laten zien dat er ook een positieve blik mogelijk is, en dat vooruitkomen vaak begint met één kleine stap. Dat is ook mijn doel: dat mijn verhalen, zowel te lezen als te beluisteren, anderen in beweging zetten. In een wereld waarin online vaak alleen een perfect plaatje getoond wordt, maar de werkelijkheid zoveel gelaagder is, wil ik eerlijk schrijven. Want iedereen draagt wel iets met zich mee – en juist dát verdient het om verteld te worden.